2,5 week later

Lieve allemaal,

Ten eerste moet ik even mijn excuses aanbieden dat ik zo weinig van mij laat horen. Ik heb helaas geen tijd/inspiratie om dagelijks een mooi verhaal te typen. Maar dat terzijde, ik zal eens even in mijn geheugen graven en jullie vertellen wat ik de afgelopen weken zoal heb meegemaakt.
Mijn huisgenoot is anderhalve week geleden aangekomen en we hebben nog geen ruzie gehad. Dat gaat dus goed. Ook hebben we een auto gehuurd via David. Met David moest je een afspraak maken bij, jawel, de MacDonalds. Handje contantje even de huur betalen en een contractje tekenen. David is een chille gast en volgens de vorige stagelopers kun je altijd op hem rekenen. De auto, een prachtige Hyundai I10, noem ik vanaf nu Hans. Wij hebben de auto namelijk de eerste dag gedoopt tot Hans en Hans doet het prima. Hans heeft wat kapotte bekleding, maar dit heeft David opgelost door prachtige praktische stoelhoezen. Dit heeft nog een voordeel, als je van het strand komt brand je je billen niet aan de lederen bekleding. Thumbs up voor David. Zondag moest Hans even erg zijn best doen, 6 personen vervoeren is niet niks voor hem. Dit moest ikzelf zwaar bekopen. Doordat ik overdwars op schoot bij iedereen op de achterbank moest liggen, kreeg ik (natuurlijk) mijn grote teen tussen de deur. Gelukkig bleef de schade beperkt. Een ander leuk feitje met betrekking tot het autorijden hier is: geen verkeersregels (ja heit, mem, beppe, opa, oma en anderen ik doe wel voorzichtig). Ik heb maar een paar verkeersborden gesignaleerd en over het hele eiland is maar 1(!) stoplicht te vinden. Verder behaal je geen snelheden van boven de 60 (behalve als het rustig is en bergje af), het is hier heel erg bergachtig. Hans heeft ook vrij veel moeite om elke keer de bergen op te komen, gelukkig is hij uitgerust met een automaat wat het voor mij als vrouw een stuk makkelijker maakt. Verder zijn de mensen hier in het verkeer heel erg sociaal. Zo heeft rechts geen voorrang, omdat er dus geen regels zijn, maar wanneer met het welbekende toetersignaal hoort kun je zo even invoegen. Je hoort iedereen hier in de auto toeteren. Wanneer je dit in New York of Amsterdam hoort denk je aan drukte en haastige mensen, hier betekent toeteren: dankjewel man, prettige dag nog! En iedereen lacht. De mensen zijn hier chill en altijd vrolijk. Heeft vast iets te maken met het weer, want elke dag leven in een temperatuurtje van +30 graden is natuurlijk geen straf.

Om nog even in het onderwerp auto te blijven, een leuk bijkomertje is dat ze hier geen accijnzen heffen. Hierdoor heb je een volle tank drinken voor Hans al voor zo'n $25, dit is zo'n €18. Flesjes!!! heineken, corona, amstel bright, carib (heerlijk overigens) heb je tijdens het uitgaan al voor $2 (€1,50). En ik heb sloffen sigaretten gezien voor $15 (€11). Helaas zijn alle andere boodschappen heel erg duur. Alles moet namelijk geïmporteerd worden, er is bijna geen eigen productie. Dus oproep aan u allen: mocht u een spaarcentje overhebben, stuur maar een privéberichtje voor mijn bankgegevens.

Oke laat ik jullie nu een beetje bijpraten over het stapleven hier op Sint Maarten. Dat is goed! Op dinsdagavond zijn wij altijd te vinden bij La Bamba's op Simpson Bay. Bij deze bar is het eigenlijk de hele week rustig, behalve op dinsdag. Op dinsdagavond worden er vanaf 20:00 uur namelijk salsalessen gegeven en is er daarna de hele avond salsa-night. Wanneer wij dan, als harder werkers, om 22:00 de office verlaten zit de sfeer er goed in en kunnen wij eens laten zien hoe goed wij deze salsa niet beheersen. Maar dit maakt niemand iets uit.
Wat in Nederland op zaterdagavond is, is op Sint Maarten op vrijdagavond. Elke vrijdagavond zijn wij te vinden in de Soggy Dollar Bar. Dit is een geweldige bar op een steiger met een supersfeer. Elke week zien we tijdens het uitgaan dezelfde groep Nederlandse stagelopers (zo'n 30) en we hebben het erg gezellig samen. Afgelopen zondag zijn we met de helft van de groep gezellig uit eten geweest. Nieuwe leden zijn welkom. Bij het uitgaan zijn ook veel local mensen. We zijn goed gewaarschuwd op het werk en door de huisbaas op te passen voor deze mensen. Ze zijn erg aardig en de meesten bedoelen het waarschijnlijk goed, maar als je ze 1 hand geeft claimen ze je de rest van de tijd op het eiland. Gelukkig heb wij in de overige stagelopers zeer goede lifeguards en staan we natuurlijk ook stevig in onze slippers (ik wou jullie niet ongerust maken).

Voor onze stage moeten we een zogenaamde knowledge hunt doen over de kennis van het eiland. Het is natuurlijk niet alleen leuk voor jezelf om het eiland goed te leren kennen, maar zo kun je ook makkelijker gasten adviseren over bijvoorbeeld waar ze kunnen eten, waar de dichtstbijzijnde apotheek is etc. Je moet vragen beantwoorden over het hele eiland, foto's maken van bepaalde plekken en op een kaart markeren waar je dit allemaal kan vinden. De hoofdprijs van deze wedstrijd is een dagtrip naar St. Barths, een prachtig eiland vlakbij. Helaas gaan ik en mijn compagnon deze wedstrijd niet winnen, want wij vonden het leuker om vandaag op een Jetski te varen en naar het strand te gaan. En WOW dat was vet, hoe je over die golven vliegt en klapt en zweeft, wat een kick. Helaas wou ik af en toe wat een te scherpe bocht nemen en verloor daardoor mijn passagier (huisgenoot). Deze jongeman wou mij terugpakken wat resulteerde in een crash van ons beide haha. Gelukkig zijn deze waterscooters uitgerust met zo'n mooi kabeltje om je pols, dus wanneer je eraf stuitert hij uitvalt. Dit is zonder twijfel een van de vetste dingen die ik ooit heb gedaan.

Om het heel even kort over serieuze dingen te hebben, ik werk hier namelijk ook nog 5 dagen per week (het is niet altijd een feestje). Omdat we bij een hotel werken is het rooster elke week anders en heb je niet in het weekend vrij. We werken elke week 2x van 8-17, 3x van 13-22 en de overige 2 dagen ben je vrij. Helaas wil het nog wel eens voorkomen dat gasten een vlucht hebben die pas rond 23 uur landt, waardoor ze natuurlijk niet voor 22 uur kunnen inchecken. Wanneer dit zo is moeten we wachten tot dat de gasten arriveren om ze in te checken en ze naar hun kamer te brengen.
We verdienen hiermee vrij weinig tot niks. Ik moet er wel bij vertellen dat de huisvesting is geregeld, maar helaas vertelden ze ons dat de wifi, gas, elektriciteit, water, tv etc. er niet bij inzit. De schrale stagevergoeding zal dus bijna volledig naar deze kostenposten gaan, want elektriciteit en water is hier duur. Maargoed, we zijn hier tenslotte ook niet om te sparen maar om te genieten.
Nu we tijdens de stage de 'daily tasks' allemaal onder de knie hebben beginnen de eerste projecten vorm te krijgen. Zo moet ik de komende week gaan uitrekenen wat de 'normale' elektriciteit en water rekening zou moeten bedragen voor het gehele hotel (51 verschillende kamers + overige ruimtes). Dit omdat deze kosten nogal hoog zijn, ik ga natuurlijk mijn uiterste best doen om dit project tot een goed einde te krijgen.

Verder zou ik natuurlijk mezelf ook niet zijn als ik naast m'n grote teen tussen de deur geen verdere ongelukjes had gehad. Zo heb ik in de eerste week een pen proberen te vangen die van het bureau rolde. Vervolgens stond deze pen rechtop in m'n hand. Inmiddels is de wond alweer zo goed als helemaal hersteld en heb ik nog slechts een litteken. Daarnaast heb ik een aantal dagen een scheel oogje gehad. Wat hier de reden van was is mij nog steeds een raadsel. Maar ik kijk weer recht hoor! Ik hoop dat ik statistisch gezien nu de meeste knullige ongelukjes wel heb gehad, maar ik heb er een hard hoofd in.
Ik hoop dat ik jullie zo aardig op de hoogte heb gebracht van mijn leven hier, ik weet niet hoe lang het gaat duren voor mijn volgende verslag, er komt namelijk een Heineken Regatta (grootste zeilevenement ter wereld), Caribisch Carnaval en Sjoukje, heit en mem (JIPPIEEE) aan!

Liefs vanuit Sint Maarten